"طبیعت بیجان" اثر سهراب شهید ثالت
این اثر یادآور بسیاری از شاهکارهای سینما و تئاتر است، شاید بتوان گفت شخصیت اصلی(سوزنبان) همان "امبرتو دی" ویتور دسیکاست، و از لحاظ نوع نگاهِ ابزوردی خالق اثر، می‌توان گفت این اثر قرابت و نزدیکی زیادی با نمایشنامه آخر بازی ساموئل بکت دارد.
شهید ثالث با پرداختِ به تمام معنای شخصیتها و استفاده بجا از سکوت به مثابه دیالوگ، و نقش صدا، افکت،آمبیانس محیط در روند فیلم، دری دیگر به روی سینمای قبل از انقلاب می‌گشاید.
جدا از موفقیتهای این اثر، به لحاظ درک شهید ثالث از رسالت سینما، و شناخت ابزارهای بیانی سینما، به جرات می‌توان گفت سینمای ایران مدیون این هنرمند است.
شهید ثالث در اوج سادگی با روایتی از زندگی کسانی که در قعر اجتماع به فراموشی سپرده می‌شوند، پرده از ذلیل بودن انسان در برابر نادانی و روزمرگی بر‌می‌دارد.
..::جمشید بهرامی::..
دیدن این فیلم خالی از لطف نیست ---> "طبیعت بیجان" اثر سهراب شهید ثالت
