شاه رفت،پینوشە رفت،صدام رفت،بن علی رفت،مبارک رفت،جمهوری اسلامی خواهد رفت.
روز 22 بهمن سال 89 دیکتاتوری روز بە پیروزی رسیدنش را جشن می‌گرفت و در دلش بیش از هر زمانی تخم کینە و انتقام از ملتش را می‌پروراند کمی آن سو تر دیکتاتوری دیگر چمدانش را می‌بست و کشورش را ترک می‌کرد و استعفایی از خود بە جای می‌گذاشت. همان روز بعد از چند ساعت غریو پیروزی ملت مصر بیش از هر زمانی دیگر لرزە بر پیکر دیکتاتورهای این سوتر می‌اندازد و نویدی بس شیرین بە تمامی ملتهای آزادە می‌دهد کە آخر سر،قبل از مرگ آزادی! ... (برای خواندن ادامەی مطلب اینجا کلیک کنید)
ملت مصر بعد از 18 روز بە خواست خود،در راس خواستەهایش کە همانا برکناری رئیش جمهور( حسنی مبارک ) بود رسیدند و دوبارە بر این نکتە صحە نهادند کە خشم ملت هیچ دیکتاتوری را بر نمی‌تابد و هر گاە ملت ارادە کند، دیکتاتور را از صحنەی روزگار محو خواهد کرد و چە بسا کار بە میز محاکمە هم بکشد؛ تاریخ گویای این واقعیت است.
خروج مبارک از مصر، استعفای وی و سرانجام بە پیروزی رسیدن مردم مصراز این جهت حائز اهمیت است کە مصر در پی ناآرمیهای داخلی در حالی بە پیروزی می‌رسد کە این ناآرامیها- همچنان کە ژیژک آن را انقلاب دومینووار می‌خواند - بە صورت موجی از تونس در پی‌خود سوزی یک جوان شروع شد و بە مصر رسید.
ابتدا ملت تونس - بعد از چند روز پس از شکل گیری اعتراضات - بن علی را وادار بە سر فرود آردن در مقابل خواستەهایش کرد و بن علی بە ناچار رخت عزلت را بربست و بە عربستان سعودی پناە برد. مصر نیز دقیقا همان سرنوشت را برای حسنی‌مبارک رقم زد.
اما کمی آنطرفتر از از تونس و مصر، جمهوری اسلامی ایران،با درک اینکە بیش از هر زمانی رو بە زوال است، 32 مین سالگرد 22 بهمن،روز بە پیروزی رسیدنش! را جشن گرفت.
از همان اوایل بە قدرت رسیدن بنیادگرایان اسلامی شیعی بە رهبری خمینی نارضایتی‌هایی مردمی در ایران هر از گاهی لرزە بر بنیان سست این حکومت انداختە ، و سی سال است کە اعتراضها و نارضایتی‌ها هر روزە در شکلی و رنگی بروز کردەاست. اما در پی انتخابات نادمکراتیک ریاست جمهوری در سال88 و شروع موج جدیدی از اعتراضها از یک طرف و در طرف دیگر شروع دورەای دیگر از سرکوب اعتراضات،این تقابل وارد مرحلەای دیگر از حیات خود شدەاست.
جمهوری اسلامی بیش از هر زمانی بە این نکتە پی بردە است کە نظامش در پرتگاهی گریز ناپذیر قرار گرفتە است و حیاتش کان لم یکن است.
بی‌شک قیام ملتهای شمال آفریقا زنگ خطری برای سران جمهوری اسلامی است،آنان نیک می‌دانند کە هیچ گرزیزی از این سرنوشت نخواهند داشت، و دیر یا زود بایستی سر در برابر خواستەهای ملت آزادیخواه ایران فرودآورند. و بی شک بە این نکتە پی بردەاند کە، میزان رای ملت نیست! بلکە:میزان خشم ملت است.آری همانا خشم ملت است کە سرنوشت این استبداد را رقم خواهد زد.
خوانش و نگرش تاثیر تحولات مصر و تونس در میان اصولگریان و دگراندیشان حائز اهمیت است.
بی شک مردم آزادیخواه ایران بدون در نظر گرفتن ایدئولوژی مشترک و با تاکید بر از میان برداشتن استبداد و دیکتاتوری نظام جمهوری ولایت فقیە، خستەگی‌ناپذیر در ادامە دادن بە مبارزاتشان مصرانە خواهان مطالبات برحق خویش هستند، در این شرایط در تدبیری دیگر همگان در روز 25 بهمن بە خیابانها می‌آیند تا دوبارە یک "نە"ی دیگر بە جمهوری اسلامی بگویند و همزمان با حضور خود در خیابانها با پشتیبانی از ملتهای آزاده مصر و تونس، در راستای آزادی و عدالت اجتماعی گامی دیگر بنهند،در طرفی دیگر حاکمیت خود را برای سرکوبی دیگر آمادە می‌کند.
تشدید توهم توطئە
در صف بندی اصولگریان در جایگاه قدرت در تقابل با رویارویی تشدید ناآرامیها در ایران، با تاثیر از تونس و مصر، حاکمیت همانند تمامی جهت‌گیریهایش، و آنچە کە سواستفادەی اجانب می‌خوانند دست بە گریبان دامن زدن بە شایعە پراکنی از طریق توهم توطئە،شدەاست. به گزارش پایگاه خبری اصولگرا به نقل از فارس نیوز،سردار محمدرضا نقدی رئیس سازمان بسیج مستضعفین در مراسم تقدیر از جانبازان فتنه 88 که در حسینیه نیروی هوافضای سپاه برگزار شد، گفت: " بسیجیان جدیت خود را در عمل به پیروی از امام مهدی (عج) به اثبات رساندند و حاضرند در این مسیر انتظار جان فدا کنند..."
سردار نقدی در ادمە می‌افزاید: " سازمان‌های جاسوسی غربی به دنبال این هستند تا فرد عقب‌افتاده‌ای را پیدا کنند که خود را در تهران آتش بزند و این کار را با شروع تحولات تونس و مصر شبیه‌سازی کنند. آنها خیلی عقب‌افتاده‌اند و فکر می‌کنند با تقلید از این کارها می‌توانند پیروز شوند..." این سخنان ناشی از ترس حاکمیت در راستای عدم کنترل تشدید ناآرامیهای پیش بینی شدە با تاثیر از اعتراضهای مصر و تونس است. این سخنان همچنان حاوی پیام سرکوبی جدی در تقابل با صف بندی ملت و همگرایی اپوزسیون داخل است،کە در جهت حضور مردم در روز 25 بهمن،بە مثابە نقطە ثقلی جهت تشدید نارضایتی‌ها خیابانی مردم انعکاس یافتە است.
راهپیمایی 25 بهمن
فراخوان 25 بهمن جهت دعوت از حضور مردم در این شرایط ، با توجە بە دگرگونی‌ها و تحولات سیاسی در منطقە حائز اهمیت است این فراخوان و اعلام حضور با استقبال نیروهای اپوزسیون داخل مواجە شدەاست و از طرف نهادهایی همانند، شورای هماهنگی راه سبز امید، شاخه زنان جبهه مشارکت، فعالان جنبش سبز، جوانان جبهه مشارکت و ... با شعارهایی همانند : 25 بهمن برای حمایت از آزادی خواهی و عدالت طلبی فریاد همبستگی سر می دهیم، همه با هم روز 25 بهمن و ... در بیانیەهایی در همین راستا رنگ یافتە و منتشر شدەاست و در آخرین اقدام با توجە بە حضور عبداللە گل رئیس جمهور ترکیه در تهران، اردشیر امیر ارجمند مشاور ارشد میر حسین موسوی، از رئیس جمهور ترکیە دعوت کردە است کە در تظاهرات 25 بهمن برای پشتیبانی از جنبش های آزادی بخش در کشورهای عربی شرکت کند.
هر چند کە این دعوت ابتدا از سوی موسوی و کربی بودەاست اما جمهوری اسلامی نیک می‌داند کە چنین حرکت‌هایی جولانگاه تمامی نیروهای اپوزسیون است کە در لوای جنبش سبز برای احقاق حداقل‌ترین حقوق انسانی شکل گرفتە است،با این اوصاف با توجە بە تغیر و تحولات منطقە و محو دو دیکتاتور (بن علی و مبارک) منطقە بە دست ارادەی ملت،جمهوری اسلامی ( در راس آن، صفوف اصولگرایان ) بیش از هر زمانی خود را در جهت سرکوب این حرکت آمادە کردەاست.
تاریخ ایران هموارە شاهد رویارویی‌هایی از این دست بودە است و ملت ایران هیچگاه در برابر استبداد خاموش نبودەاند،حداقل از دوران مشروطە تابحال هموارە ملت ایران این را بە اثبات رسانیدەاند،و همچنین تاریخ مبارزات سی سالە در برابر استبداد جمهوری اسلامی شاهد این مدعاست.
از جهتی دیگر شروع اعتراضات بعد از انتخابات ریاست جمهوری در سال 88 و اکنون شروع موج آزادیخواهی در منطقە و تاثیرات بە نتیجە رسیدن آنها،این روحیەی تقابل در میان نیروهای اپوزسیون داخل و خارج تشدید شدەاست.
با این اوصاف و با پذرفتن تاثیرات و تشدید روحیەی آزادیخواهی در منطقە آنچە کە حائز اهمیت است،این است کە آیا این موج دومینو وار کە دو نتیجەی همسان ( تونس و مصر ) بە دنبال داشتە است، آیا همچنان در ایران هم همان نتیجە را بە دنبال خواهد داشت؟ با توجە بە فضای امنیتی شدید آیا سیاست سرکوب جمهوری اسلامی در 25 بهمن مانع از حضور ملت خواهد شد؟
ناهمگونی ناآرامیهای منطقە
باتوجە بە شرایط و زمینەی شکل گیری ناآرامیها و خواستهای مردمی و اساسا برخورد حاکمیت با اعتراضها، بدون شک می توان گفت ناآرامیهای ایران با مصر و تونس از یک جنس نیست،و این ناهمگونی نتیجەهای یکسان را بە دنبال نخواهد داشت،و داشتن چنین انتظاری واهی می‌نمایاند.
ملت ایران از همان اوایل استبداد جمهوری اسلامی، ماهیت جمهوری اسلامی را درک کردەاست و از همان اوان بە قدرت رسیدن پر از تلاطم جمهوری اسلامی ، بە دلیل عدم وجود فضای سیاسی سالم و عدم رقابت نیروهای اپوزیسون در کشور و سیاست خصمانە جمهوری اسلامی با ملیت‌های دیگر ایرانی و همچنین حذف فیزیکی دگر اندیشان و ... تاریخ سی و اندی سالەی جمهوری اسلامی همیشە آبستن حوادث و رخدادهای داخلی و خارجی بودە است،در چنین شرایطی شکاف بین حاکمیت بعد از انتخابات ریاست جمهوری و تبدیل بخشی از چهرەهای حکومتی و سرکوب سابق نظام، بە سران فتنە و اپوزسیون و سیاست‌های اعمال تحریم یکی پس از دیگری اتحادیە اروپا و ... حاکمیت را دچار وسواسی سیاسی کردەاست و رنگی دیگر بە سیاست خودی و غیر خودی در خوانش اصولگریان بخشیدە است.
از جهتی دیگر نیروهای نظامی و انتظامی بە عنوان بخشی از ماشین سرکوب جمهوری اسلامی،از طرف حاکمیت بە درستی بە خدمت گرفتە شدەاست.
در حالیکە در تونس و مصر، زمینە و شدت سرکوب حاکمیت همانند جمهوری اسلامی خصمانە نبودە است یا دست کم شیوە برخورد از یک جنس نبودە است و اساسا شکل گیری اعتراضها همانند ایران نبودە است و از جهتی دیگر در مصر و تونس،ارتش و نیروهای نظامی تبدیل بە ابزاری در راستای تثبیت نظام نشدند.
همچنان کە در 22 بهمن 88 و سالگرد انتخابات در خرداد 89 شاهد بودیم حاکمیت با گسیل‌دادن بخش عظیمی از نیروهای سرکوب بە تهران و شهرهای بزرگ توانست در ظاهر جلو شکل گیری و ادامە اعتراضات را بگیرد اما در رابطە با 25 بهمن امسال و شروع شکل گیری اعتراضاتی ادامە‌دار با حضور مردم : وجود زمینەی موج جدیدی از اعتراضات با توجە بە سرکوب شدید مخالفان (اعدام، حبس‌های طولانی مدت و...) سیاست‌های داخلی ( از جملە سیاست هدفمند کردن یارانەها و ... ) و سیاست‌های خارجی ناکارآمد ( عدم ارتباط با دنیای بیرون و ترد روز افزون از مناسبات جهانی و ...) و تحولات منطقە ، تعیین کنندەاست است نە تدبیرهای چکشی حاکمیت و میلیتاریزە کردن کە تا بحال همانند اهرمی در خدمت سیستم سرکوب جمهوری اسلامی بودەاست.
باید این را اضافە کنم تحقق یافتن حضور مردم در 25 بهمن 89 بسیار تعیین کنندە است و چە بسا منجر بە تحولات داخلی غیرقابل پیش‌بینی و یا حتی سرنگونی نظام جمهوری اسلامی شود.
14/02/2011
24 بهمن 1389 - سلیمانیە
